تنگی کانال نخاعی عارضه است که با کاهش فضای عبوری نخاع و ریشه های عصبی آن همراه است و با علائم حسی ، عصبی و حرکتی همراه است.
نخاع شما مجموعه ای از اعصاب است که از تونلی که توسط مهره های شما تشکیل شده است می گذرد. این تونل را کانال نخاعی می نامند. تنگی ، که به معنی باریک شدن است ، می تواند باعث ایجاد فشار بر نخاع یا اعصابی شود که از نخاع به ماهیچه های شما می روند.
تنگی نخاع می تواند در هر قسمتی از ستون فقرات شما رخ دهد اما بیشتر در قسمت تحتانی کمر شایع است. این قسمت از ستون فقرات شما ناحیه کمری شما نامیده می شود. پنج مهره کمری ستون فقرات فوقانی شما را به لگن متصل می کند.
اگر دچار تنگی نخاع کمری هستید ، ممکن است در راه رفتن مشکل داشته باشید یا برای کاهش فشار بر کمر خود به جلو خم شوید. همچنین ممکن است درد یا بی حسی در پاهای خود داشته باشید. در موارد شدیدتر ، ممکن است در کنترل روده و مثانه مشکل داشته باشید.
برای تشخیص تنگی کانال نخاعی ، پزشک یا فیزیوتراپیست شما در مورد علائم شما از شما سوال می کند و یک معاینه فیزیکی کامل انجام می دهد. در طول معاینه فیزیکی ، پزشک شما به دنبال علائم تنگی نخاع ، مانند از دست دادن حس ، ضعف و رفلکس های غیر طبیعی است.
این آزمایشات به تشخیص کمک می کند:
- اشعه ایکس از ستون فقرات کمری شما. اینها ممکن است رشد استخوانی به نام خار را نشان دهند که بر اعصاب نخاعی و/یا تنگ شدن کانال نخاعی فشار می آورد.
- آزمایشات تصویربرداری سی تی اسکن یا اسکن MRI می تواند نگاه دقیق تری به کانال نخاعی و ساختارهای عصبی داشته باشد.
- سایر روش های تشخیصی. ممکن است پزشک شما اسکن استخوان ، میلوگرام (CT که پس از تزریق رنگ گرفته می شود) و EMG (آزمایش الکتریکی فعالیت ماهیچه ها) را سفارش دهد.
علائم تنگی کانال نخاعی
در موارد خفیف این بیماری علامت خاصی نداشته و تنها ممکن است در تصاویر رادیوگرافی بطور تصادفی تشخیص داده شود.
در موراد شدید تر می تواند علائمی ایجاد کند که شایع ترین آن ها عبارتند از :
- درد در ناحیه کمر
- انتشار درد به باسن و پاها
- بی حسی و ضعف پاها
- سوزن سوزن شدن پاها
- گرفتگی عضلات در اندام های تحتانی
- مشکلات جنسی و ناتوانی در کنترل ادرار و مدفوع در موارد شدید نیز ممکن است رخ دهند.
دلایل تنگی کانال نخاعی
شایع ترین علت این عارضه آرتروز است ، ساییدگی تدریجی که در طول زمان برای مفاصل شما اتفاق می افتد. آرتروز می تواند سبب ایجاد خارهای استخوانی شده و فضای داخلی کانال نخاعی را کاهش دهد.
بیرون زدگی دیسک کمر نیز می تواند سبب وارد شدن فشار بر کانال نخاعی شده و منجر به بروز علائم تنگی کانال نخاعی شود.
ریسک بروز این عارضه نیز در بین خانم ها بیش از آقایان است.
سایر دلایل
- آسیب دیدگی ستون فقرات
- تومورهای نخاعی
- برخی بیماریهای استخوانی
- جراحی ستون فقرات در گذشته
- روماتیسم مفصلی
روش های درمان
درمان می تواند شامل فیزیوتراپی ، دارو و گاهی جراحی باشد. به جز موارد اضطراری که عوارض جدی برای بیمار ایجاد شده ، جراحی معمولاً آخرین راه حل است.
فیزیوتراپی ممکن است شامل تمریناتی برای تقویت عضلات پشت ، شکم و ساق پا باشد. انجام تمرینات فیزیوتراپی در منزل می تواند کمک زیادی به بهبود شرایط حرکتی در فرد مبتلا به تنگی کانال نخاعی بکند.
یادگیری نحوه انجام فعالیت ها با خیال راحت ، استفاده از بریس برای حمایت از کمر ، کشش و ماساژ نیز ممکن است مفید باشد.
داروها ممکن است شامل داروهای غیر استروئیدی ، ضد التهابی باشند که درد و تورم را تسکین می دهند و تزریق استروئید که تورم را کاهش می دهد.
درمان های جراحی شامل برداشتن خارهای استخوانی و افزایش فضای بین مهره ها است. کمر همچنین ممکن است با ادغام برخی از مهره ها تثبیت شود.
کلمات مرتبط :
درمان تنگی کانال نخاع – فیزیوتراپی در منزل – فیزیوتراپی کمر در منزل